Wie is Hall of Fame-kandidaat Julien Verriest? Een kroniek over de laatste working class hero van het Belgisch voetbal
Julien (Jules) Verriest is een van de 57 genomineerden voor de Pro League Hall of Fame. Hij werd door Cercle Brugge afgevaardigd als hun ultieme legende. Bij de echte kenners doet zijn naam vast en zeker een belletje rinkelen. Voor de meesten onder ons is Verriest een nobele onbekende. Daarom schetsen wij zijn prestaties als voetballer, maar vooral ook zijn fascinerende verhaal. Een bio van de laatste working class hero op onze Belgische velden.
Op 17 oktober 1965 maakte de 19-jarige Verriest zijn debuut voor de Vereniging tegen SK Lierse. Al snel groeide hij uit tot een onmisbare kracht op het veld. Polyvalent, zoals hij was, ging hij zowel op het middenveld als in de verdediging voorop in de strijd. Zelfs tijdens de woelige jaren waarbij Cercle Brugge veroordeeld werd tot de derde klasse bleef ‘Jules’ Groen-Zwart trouw.
Clubliefde kent geen grenzen
In 1971 vond Cercle Brugge onder zijn leiding de weg terug naar de hoogste afdeling van het Belgisch voetbal. Als kapitein van dat elftal speelde Verriest een cruciale rol in de promotie. In 1979 wist hij dat kunststukje nog eens over te doen. Want na de degradatie in het seizoen 1977-1978, spelen ze het seizoen daarop weer kampioen.
Hoewel hij nooit profvoetballer was, hangt Julien na 17 jaar zijn schoenen aan de haak. Tijdens zijn voetbalcarrière werkte hij voltijds als arbeider, wat nu ondenkbaar zou zijn. Bescheiden zoals hij was, werkte hij bij de voorloper van het huidige Engie Electrabel. Door de week zwoegde hij door weer en wind aan elektriciteitsvoorzieningen in putten en op palen. ‘s Avonds en in het weekend voetbalde hij als semi-prof voor de Vereniging.
Verriest versus Cruijff
Zijn persoonlijk hoogtepunt beleefde hij in 1973 tegen FC Barcelona. Verriest draaft in een oefenmatch tegen de Spaanse grootmacht op als kapitein van Cercle Brugge en ontmoet daar Johan Cruijff, die zijn debuut maakt voor de Catalanen. Zo’n 92.000 toeschouwers zien Cruijff driemaal scoren. Jules draagt die bijzondere ervaring in een bomvol Camp Nou voor de rest van zijn leven mee.
Groen bloed
Ondanks interesse vanuit het binnen- en buitenland, liet ‘Mister Cercle’ zijn ploeg nooit in de steek. In totaal speelde hij net geen 500 wedstrijden voor Cercle Brugge. Bij elke thuiswedstrijd vind je hem nog steeds terug in de tribune van het Jan Breydelstadion en in het Brugse blijft hij een graag geziene figuur. Zijn bekende slagzin verraadt een onvoorwaardelijke liefde: “Cercle moet niet de grootste worden, maar wel de schoonste blijven.”
Vanaf 1974 - geboortejaar Pro League - kwam hij 185 keer in actie in onze competitie. Zijn nominatie voor de Pro League Hall of Fame is dus een welverdiende erkenning van zijn immense bijdrage aan het Belgische voetbal en zijn legendarische status binnen de Cercle-familie.
