Wie is Hall of Fame-kandidaat Boudewijn Braem? De reddende engel die zijn leven liet op KV Kortrijk
Van vierde tot eerste klasse, een fusie en een ei zo na faillissement. Boudewijn ‘Bo’ Braem doorstond het allemaal. Sterker nog, het was hij die KV Kortrijk steeds recht hield. In het Kortrijkse een ware cultheld, maar daarbuiten amper bekend. Lees hier het verhaal achter de iconische middenvelder die zijn laatste adem uitblies in het Guldensporenstadion.
Op amper 17-jarige leeftijd maakte Bo zijn debuut in 1967 bij het toenmalige Kortrijk Sport. De West-Vlaamse club vertoefde toen nog in de vierde afdeling van het Belgisch voetbal. Braem liet zich meteen gelden en vierde in zijn tweede seizoen als frêle tiener de promotie naar de derde afdeling. Het spel van de balvaste middenvelder oversteeg tactische richtlijnen. Kortrijk had een nieuwe chouchou.
Loyaliteit beloond
In het seizoen 70-71 zakte Kortrijk Sport weliswaar opnieuw. En ook stadsgenoot Stade Kortrijk deed het niet goed. De Kortrijkzaanse ellende resulteerde in een fusie waaruit KV Kortrijk, zoals we het vandaag kennen, ontstond. De club speelt verder onder het stamnummer 19 en neemt de rood-witte kleuren van de stad Kortrijk aan.
Ondanks interesse van andere clubs en de woelige periode blijft Braem zijn ploeg trouw en zakt hij mee af naar vierde. Bo was naast het veld postbediende, waardoor elke supporter met hem kon gaan praten aan zijn loket. Hij was een volksjongen die na de match bleef plakken om met fans tussen pot en pint de match te analyseren. Menig topclub trok aan zijn mouw, maar BB bleef in zijn beste jaren voetballen voor KV Kortrijk.
Zijn loyaliteit werd beloond, want het zou direct zijn laatste jaar zijn met ‘VeeKaa’ in de onderste regionen. KV Kortrijk promoveerde na één seizoen naar derde klasse en twee seizoenen later op 27/05/1976 won KVK de promotiewedstrijd tegen Waterschei met 3-2 en bereikte het voor de eerste keer het hoogste niveau. Bij zijn debuutmatch in eerste klasse leverde Braem een glansprestatie die in kranten werd omschreven als “De B.B. show”.
Afscheid in mineur
Behalve promotie naar het hoogste niveau was het bereiken van de halve finale in de Beker van België 79-80 misschien wel een van zijn hoogtepunten. KV Kortrijk was intussen weer afgegleden naar de tweede klasse, maar legde een memorabel parcours af in de Beker van België. In de terugwedstrijd van de halve finales bleek Waterschei THOR SV een maatje te groot voor de ‘Kerels’.
Zijn verhaal als speler komt jammerlijk ten einde na een conflict met toenmalig coach Henk Houwaart. Eerst kwam Braem niet meer opdagen, daarna moest hij maandenlang afzonderlijk trainen. De band zou niet meer hersteld geraken en Boudewijn trok in 1981 naar AA Gent samen met zijn kameraad Johan Vermeersch. Bij Gent wisselde hij topprestaties af met blessures en stopte twee jaar later met het profvoetbal.
Uit het oog maar niet uit het hart
Braem zou KV Kortrijk nooit vergeten. Het bleef de club van zijn hart. Jaren later keert ‘Mister VeeKaa’ terug als interim-coach. In 1989 nam hij het roer over van uitgerekend… Henk Houwaart. De ultieme revanche. De jaren daarna zou hij nog enkele keren inspringen als coach bij KVK. En in de lente van 2001 ontpopte Bo zich tot de reddende engel van het stamnummer 19.
KV Kortrijk stevende dat jaar af op een onvermijdelijk faillissement, maar Bo bleef niet bij de pakken zitten. Met ex-ploegmaats Luc Vanneste en Michel Timmerman en enthousiastelingen als Joseph Allijns zocht hij naar investeerders om de club van de overgave te redden. Braem zocht en vond 6 miljoen Belgische frank, voldoende om KV Kortrijk te redden. Omdat er na het aflossen van de schuldeisers niet veel financiële middelen meer over waren, nam Bo maar zelf tijdelijk het trainerschap weer op.
Geest waakt over het Guldensporenstadion
Intussen is Bo Braem niet meer, maar zijn overlijden maakt de mythe rond het volksfiguur alleen maar groter. Op 26 mei 2005 doet de West-Vlaming vrijwillig - het kwam destijds zijn officiële functie zelfs niet toe - zijn dagelijkse ronde in het Guldensporenstadion. Ontevreden over de toestand van de grasmat stak Braem op een bloedhete lentedag zelf de handen uit de mouwen. Er was slechts één probleem: de grasmachines functioneren niet. En dus trok Braem naar zijn bescheiden sociale woning om zijn eigen machine te halen.
De ex-middenvelder werkte drie uur lang onvermoeibaar door in de brandende zon om de pelouse biljartvlak te krijgen tegen de wedstrijd van zondag. Na het harde labeur geniet Braem van een frisdrank in de cafetaria achter de sfeertribunes, om nadien nooit meer levend gezien te worden. Pas in de ochtend nadien treft de lokale bierleverancier het levenloze lichaam terug in het Guldensporenstadion. Hartfalen had hem geveld.
“Boudewijn Braem (54) was de grootste voetballer die KV Kortrijk ooit heeft gekend”, kopten de kranten. Braems geest rust op de plek waar hij zijn hart verloren was en waakt voor eeuwig over zijn Veekaa.