Wie is Hall of Fame-kandidaat Juan Lozano? Over de baltovenaar die nooit aan een interland kwam
Geboren in Spanje, getogen op ‘t Kiel. Dat is de eenvoudigste beschrijving van onze Hall of Fame-genomineerde, Juan José Lozano Bohórquez. Een naam over wie in het Belgisch voetbal van generatie op generatie wordt gesproken. Lees hier het verhaal van de beste speler op onze velden die nooit een interland speelde.
Zoals zijn voornaam al doet vermoeden, is Juan Lozano van Zuiderse afkomst. Op jonge leeftijd verhuisden zijn ouders naar Antwerpen. Op die manier komt hij in de jeugd van het nog toenmalige Beerschot VAV terecht. Daar ontwikkelde hij al zijn talenten en die bleven niet onopgemerkt. Ook niet door hoofdcoach François Geeraerts. Hij gaf Lozano op 18-jarige leeftijd zijn eerste minuten op het hoogste niveau in het seizoen 73-74.
Bekerwinnaar, tot onvrede van… de sponsor
Hij ontpopte zich al snel tot smaakmaker op de Belgische velden. De Spaanse Belg had lak aan tactische aanwijzingen van zijn coaches, maar kon zich dat veroorloven door zijn vista en ongeziene voetbalintelligentie. Jarenlang was hij de draaischijf van de ‘Mannekes’. Zijn eerste en enige prijs bij Beerschot veroverde hij als kapitein in 1979. Dat in een straffe bekercampagne waarin het zowel Standard de Liège, Sporting Lokeren en RSC Anderlecht over de knie legde om de finale te halen. Daarin ging Club Brugge voor de bijl.
Op zondag 10 juni 1979 ziet een vol Heizelstadion hoe Johan Coninx kort na de rust het enige doelpunt van de partij maakt. Zo won Beerschot zijn tweede Beker van België tegen het Club Brugge van twee andere Hall of Fame-kandidaten. Raoul Lambert en Jan Ceulemans zien lijdzaam toe hoe Juan Lozano de beker in de lucht steekt.
Dat tot ongenoegen van Beerschots sponsor, Buchmann. Want het moment waarop zijn naam ging schitteren op de borst van de winnaars werd hem door de neus geboord. De spelers hadden net voor de uitreiking van shirts gewisseld waardoor het jeansmerk “94R” van de Bruggelingen met alle visibiliteit ging lopen.
Via een omweg naar de top
In 1980 beslist ‘El Rey’ om zijn geluk te beproeven in de Verenigde Staten. Tot ieders verbazing maakt hij de overstap naar de Washington Diplomats, waar hij ploegmaat werd van onder meer Johan Cruijff en Wim Jansen. Dat avontuur kwam snel ten einde nadat de club in financiële problemen kwam.
Al snel bood ‘Mister’ Michel Verschueren hem een uitweg en in 1981 kwam de baltovenaar in onze hoofdstad terecht. Bij RSC Anderlecht kende hij de grootste successen, met als absoluut summum zijn doelpunt in de finale van de UEFA Cup 1983. Tijdens de terugwedstrijd in het mythische Estádio da Luz nekt Lozano SL Benfica met nota bene de kop - niet zijn sterkste troef. De assist was van die andere Hall of Fame-kandidaat, Frank Vercauteren. En ook genomineerden Erwin Vandenbergh en Ludo Coeck stonden aan de aftrap tegen de Portugese grootmacht.
Door onder meer die glansprestatie versierde de fluwelen speler een transfer naar de Spaanse topclub Real Madrid. Na twee seizoenen schommelen tussen de bank en het veld keert hij terug naar het Brusselse. Bij Paars-Wit vond hij vanaf de zomer in 1985 terug zijn spelplezier en verdween hij niet meer uit de ploeg, tot op 12 april 1987 het noodlot toesloeg. In een duel met SV Waregem liep hij een open beenbreuk op na een stevige tackle van Yvan Desloover.
Een icoon aan wie het interlandvoetbal werd misgund
Die blessure tekende de rest van zijn carrière, want Lozano zou nooit meer dezelfde prestaties kunnen leveren als voordien. Na nog passages bij Eendracht Aalst en Berchem Sport sluit Juan Lozano op 36-jarige leeftijd zijn voetbalcarrière af in mineur. Dat zonder ooit ook maar één interland te spelen. Een curiosum voor een grootse voetballer als El Rey.
Bij Spanje kwam de naam Lozano nooit ter sprake. Ook niet tijdens zijn periode bij Real Madrid. De Rode Duivels wilden hem wel mee nemen naar het WK 1982 - uitgerekend in Spanje. Maar een Senaatscommissie weigerde zijn naturalisatie en zo kwam ‘El Matador’ nooit aan een interland.
Lozano’s invloed op het Belgische voetbal gaat verder dan zijn prestaties op het veld. Hij inspireerde een generatie jonge voetballers met zijn stijl en verfijnde techniek. Meer dan alleen een voetballer was hij ook een icoon binnen het Belgische voetbal. Zijn populariteit binnen de Pro League blijft hoog, en hij wordt nog steeds beschouwd als een van de meest artistieke en invloedrijke spelers in de geschiedenis van het Belgische voetbal.
Juan Lozano speelde sinds het ontstaan van de Pro League 305 wedstrijden waarin hij 96 keer tot scoren kwam.
